صنایع چوبی

زندگی امروز آنقدر با کامپیوتر گره خورده که کمتر خانه ای را می توان یافت که اثری از کامپیوتر در آن نباشد و حتی می گویند هر کسی کار کردن با کامپیوتر را بلد نباشد، بی سواد است. اما نشستن پشت مانیتور یا چیدن وسایل روی میز کامپیوتر ، راه و رسمی دارد که اگر درست اجرا نشود، ممکن است به کاربر آسیب وارد کند.

میز را می توان به سه قسمت تقسیم کرد:

1- قسمتی که به ندرت از آن استفاده می شود (عقب میز)

2- قسمتی که گاهی از آن استفاده می شود (وسط میز)

3- قسمتی که همیشه از آن استفاده می شود (جلوی میز)

طرز چیدن وسایل

قسمت اول که سطح انتهایی میز کار است و به ندرت از آن استفاده می شود، فقط مکانی جهت نمایش است. اشیایی همچون مانیتور، عکس، ساعت، گلدان، جای مداد و خودکار و بلندگو در این ناحیه قرار می گیرند. قسمت دوم، سطح میانی میز کامپیوتر است. در اینجا اشیایی قرار می گیرند که گاهی از آنها استفاده می شود؛ لوازمی مثل تلفن، ماشین حساب و… قسمت سوم، سطح جلویی میز کار است. در اینجا وسایلی قرار می گیرند که همواره کاربرد دارند؛ مثل کیبورد یا همان صفحه کلید، موس و موس پد. یادتان باشد میزهایی که صفحات جداگانه ای برای صفحه کلید و موس دارند، زیاد مناسب کار نیستند.

نحوه قرار گرفتن مانیتور

مانیتور باید به صورتی استقرار یابد که:

1- در قسمت اول باشد.

2- روبروی صورت باشد به گونه ای که هنگام کار با آن بتوان بالاترین نقطه مانیتور را مشاهده کرد یا به عبارت دیگر چشم کاربر به موازات بالاترین قسمت مانیتور باشد و فاصله مانیتور از چشم کاربر نیز بین چهل تا هفتاد سانتیمتر باشد.

نحوه قرار گرفتن صفحه کلید

صفحه کلید هرگز نباید در ارتفاعی بالاتر یا پایین تر از سطح میز باشد. به عبارت دیگر صفحه کلید باید دقیقا روی میز کامپیوتر و در قسمت سوم و روبروی مانیتور باشد. در این حالت زاویه بین بازو و ساعد هنگام کار نباید از نود درجه تجاوز کند. نکته دیگر در مورد صفحه کلید، نحوه قرار گرفتن مچ دست ها روی آن است. هر دو مچ کاملا به موازات هم روی صفحه کلید به نحوی قرار گیرند که هر یک نیمی از صفحه کلید را پوشش دهند.

جمع شدن مچ دست به سمت داخل یا خارج اصولی نیست. زاویه داشتن کف دست نسبت به مچ نیز باعث آسیب خواهد شد. بسیاری از کاربران پایه های زیر صفحه کلید را باز می کنند تا به آن زاویه دهند.

این کار بدترین حالت برای مچ دست است. بهترین حالت برای کیبورد آن است که نسبت به میز، کمترین زاویه را داشته باشد.

صندلی کامپیوتر

خیلی ها پس از خریدن کامپیوتر، به منظور صرفه جویی اقدام به خرید صندلی کامپیوتر یا صندلی مهندسی نمی کنند و از صندلی های معمولی بهره می برند. این موضوع وقتی خطرناک می شود که از صندلی چوبی و صندلی غیرمتحرک استفاده کنید.

حتی با منطق اقتصادی هم این کار به صرفه نیست چون ممکن است با استفاده از صندلی های چوبی و غیراستاندارد، در آینده دچار بیماری های مفصلی و حرکتی شوید. توصیه می شود هنگام خرید کامپیوتر، یک میز کامپیوتر و صندلی مخصوص هم تهیه کنید که هم زیبایی مبلمان محل کار و زندگی شما را افزایش دهد و هم باعث جلوگیری از بروز بیماری های ناشی از کار با کامپیوتر می شود. صندلی که برای این کار تهیه می کنید، باید این ویژگی ها را داشته باشد:

– متحرک، دوار و با پایه چرخدار باشد.

– ارتفاع صندلی قابل تغییر باشد تا بر اساس قد شما به گونه ای تنظیم شود که به راحتی با صفحه کلید کامپیوتر کار کرده و صفحه مانیتور را ببینید.

– صندلی بر اساس وزن شما، دارای مفصل هایی باشد که بتواند حرکات شما را تنظیم کند.

– پشتی صندلی باید به صورتی طراحی شده باشد که از بروز کمردرد و دردهای مفصلی جلوگیری کند.

– محل نشستن آن از جنسی باشد که سُر نخورید.

– حداقل چهار پایه باشد (هر چه بیشتر، بهتر) و قابلیت چرخش 360 درجه ای داشته باشد.

تنظیم صندلی کامپیوتر

چگونگی تنظیم صندلی میز کامپیوتر هم قابل تامل است که باید آن را جدی گرفت.

مرحله اول: درست روبروی صندلی بایستید. در این حالت زانوها باید با محل نشستن در یک راستا باشند. به عبارت دیگر زانوها با محل نشستن تماس داشته باشد. در این حالت محل نشستن تنظیم شده است.

مرحله دوم: روی صندلی بنشینید. در این حالت قسمت داخلی زانو با لبه صندلی باید به اندازه یک مشت جمع شده کاربر فاصله داشته باشد. توجه داشته باشید که زانو باید زاویه ای حدودا نود درجه داشته باشد.

مرحله سوم: تکیه گاه یا پشتی باید به نحوی تنظیم شود که دقیقا قسمت انحنا یا تورفتگی کمر را پر کند.

اغلب ما، بار‌ها دیده‌ایم که افراد در خانه‌های خود تلفیقی نازیبا و نامتناسب از دو سبک «دکوراسیون سنتی با مدرن» یا «دکوراسیون کلاسیک با مدرن» را به کار می‌برند، بدون اینکه تعریف درستی از سبک‌ها و نحوه تلفیق درست آن‌ها با یکدیگر داشته باشند.

در بسیاری از این موارد، افراد اصلا در پی چیدمان دکوراسیونی تلفیقی نیستند و صرفاً بر اساس ناآگاهی و ناآشنایی با انواع سبک‌های دکوراسیون، چیدمان درست و نحوه صحیح تلفیق آن، اقدام به چیدمان چنین دکورهای نامناسبی می‌کنند.

خانه‌ای را در نظر بگیرید که از بیرون نمایی کاملا رومی دارد؛ یعنی خانه‌ای بزرگ با حجمی گسترده است؛ در واقع کلیت خانه با شمایی از سبک کلاسیک یا یکی از زیر شاخه‌های آن، مشاهده می‌شود.

مبل کلاسیک حال در چنین فضایی بعضا دیده می‌شود که اهالی منزل یک دست مبلمان استیل یا مبلمان کلاسیک تهیه می‌کنند و برای فضای دیگری از خانه ترجیح می‌دهند از مبلمانی مدرن یا مبل راحتی استفاده کنند؛ در چنین حالتی میز ناهار خوری ممکن است کلاسیک یا مدرن تهیه شود یا در صورتی که فضا اجازه دهد دو میز، یکی کلاسیک و دیگری، مدرن برای سِت کردن با مبلمان منزل خریداری شود.

مبل کلاسیک در چنین حالتی در بسیاری از اوقات دیده می‌شود که بنا بر سلیقه‌های متفاوتی که اعضای خانه دارند در هر گوشه از منزل طرح‌ها، گلدان‌ها، پارچه‌ها یا دیگر جزییات دکوری بدون در نظر گرفتن هارمونی سبک‌ها، انتخاب و استفاده می‌شود؛ یعنی عملا خانه، دیگر کاربرد یا ظاهر یک محیط مسکونی را ندارد و به فروشگاهی از انواع و اقسام عناصر دکوری در سبک‌های متفاوت و بعضا متضاد تبدیل می‌شود.

این‌ها همه به این خاطر است که افراد اولا درک درستی از نحوه دکوراسیون صحیح منزل ندارند، سبک‌ها و هارمونی آن‌ها را در کنار یکدیگر نمی‌شناسند و در زمان خرید برای دکور منزل، به نیاز واقعی فضای مسکونی خود توجه نمی‌کنند و تنها براساس «سلیقه آنی» اقدام به خرید می‌کنند.

تلفیق سبک مبلمان ها

در عموم خانه‌های ایرانی که متراژی بین ۸۰ تا ۱۵۰ مترمربع دارند، ممکن است فرد تمایل داشته باشد دکوراسیون سنتی را بادکوراسیون مدرن تلفیق کند. اولین گام برای دکور صحیح منزل براساس این سلیقه، این است که فرد باید برای خود تعیین کند که از دو سبک گفته شده، کدام سبک باید غالب باشد؛ یعنی اینکه فرد می‌خواهد در یک محیط مدرن باشد و فاکتورهای کلاسیک را نیز در محیط مدرن خود تعیبیه کند یا برعکس.

دکوراسیون مبل کلاسیک و مبل مدرن در کدام متراژ؟

اگر با سبک‌ها آشنایی ندارید، بهتر است چرخی در عکس‌های موجود از نحوه دکوراسیون که در اینترنت هم می‌توان به آن دست پیدا کرد بزنید. از این طریق تصوری از اینکه از دکوراسیون مورد نظر خود چه انتظاری دارید یا چه دکوراسیونی را دوست دارید به دست می‌آورید.

به شناخت ناکافی خود از معنای لغات موجود در دکوراسیون مانند کلاسیک، مدرن یا مثلا نئوکلاسیک بسنده نکنید؛ شاید در ذهنتان تعریفی از هر کدام از این سبک‌ها باشد اما در لغت این تعریف کاملا با آنچه شما تصور می‌کنید متفاوت باشد.

پس از مشاهده تصاویر و به دست آوردن دید کافی در مورد آنچه می‌خواهیم، می‌توان تصور درستی از سبک‌ها هم به دست آورد. برای مثال ما با طی این مراحل و مشاهده حدود ۱۰ نمونه اجزای دکوراسیون در بازار، به این نتیجه می‌رسیم که مثلا هر جا مجسمه در دکوری استفاده شده است به مذاق یا سلیقه ما خوش آمده است، که این در واقع می‌تواند نمادی از علاقه به سبک کلاسیک باشد، البته مجسمه‌های مدرن نیز وجود دارد که با تکمیل اطلاعات در این زمینه می‌توان بین آن‌ها تفاوت قائل شد.

یا مثلا از ۱۰ نمونه مبلمان یا دیگر اجزایی که فرد برای دکور خانه خود پسندیده است هفت نمونه مربوط به سبک کلاسیک و سه نمونه مربوط به سبک مدرن است که از اینجا می‌توان نتیجه گرفت سبک مورد علاقه و غالب برای این فرد، سبک کلاسیک است.

سلیقه کسانی که ناخودآگاه از محیط‌های تاریک و خلوت خوششان می‌آید بیشتر به سبک مدرن نزدیک است؛ مبل کلاسیک ناآگاهی و بی‌اطلاعی افراد از تعریف صحیح سبک‌ها در دکوراسیون، باعث می‌شود حتی اغلب افرادی هم که برای دکوراسیون خانه خود از مهارت دکوراتورهای حرفه‌ای بهره می‌گیرند پس از پایان کار، با دکوری بسیار متفاوت و‌گاه متضاد از آنچه در منزل خود انتظار داشتند روبه رو شوند.

اول اين نكته‌ها را بدانيد

براي خريد يك میز ناهار خوری مناسب ، بايد توجه كنيد كه ارتفاع ميز با مشخصات فيزيكي شما سازگار باشد. مثلا  اگر شما قدزياد بلندي نداريد نبايد سراغ  ميزهايي برويد كه  از حد عادي كوتاه‌ترند.  نگران انتخاب ميز مناسب هم نباشيد چون به‌راحتي مي‌توانيد تنوع را در ارتفاع ميزها در مراكز عمده خريد، ميزهاي آشپزخانه و ناهارخوري در تهران يعني در بازار مبل و بازار دلاوران احساس كنيد.  براي تشخيص يك ميز استاندارد بايد به اين شكل عمل كنيد؛ وقتي روي صندلي، پشت ميز مي‌نشينيد، بلندي ميز بايد تا قسمت زيرين قفسه سينه شما باشد و فاصله آرنج تا بدن نبايد بيشتر از 40 سانتي‌متر باشد، درغير اين صورت ميز حالت استاندارد ندارد، زماني‌كه شما روي يك ميز استاندارد غذا مي‌خوريد، بايد تمامي اعضاي بدن‌تان احساس راحتي كند. ميز نبايد آنقدر كوتاه باشد كه مجبور باشيد با خم‌كردن كمر خود غذا بخوريد يا  آنقدر بلند باشد كه احساس خفگي به شما دست دهد. صندلي بايد حالتي نرم و راحت داشته باشد و زاويه تشك زيرين تا تكيه‌گاه 90درجه باشد كه هضم غذا به‌راحتي انجام شود. زمان غذاخوردن هرچقدر بيشتر طول بكشد و شما هرچقدر با فاصله و آهسته‌تر غذا بخوريد، هضم غذا بهتر انجام شده و كمتر به دستگاه‌هاي بدن آسيب مي‌رسد اما اگر شما هنگام غذا خوردن احساس راحتي نكنيد و حالتي استاندارد نداشته باشيد، دوست داريد هرچه زودتر غذاي‌تان را تمام كنيد و به حالت اوليه بازگرديد.

محبوبيت 12 نفره‌ها!

اندازه میز ناهار خوری مانند تمام لوازم پذيرايي ديگر نسبت به تعداد افراد خانواده و رفت‌وآمد مهمان بالا و پايين مي‌رود. اندازه ميز و صندلي‌هاي غذاخوري از 2نفره شروع شده و تا 24 و 28نفره هم مي‌رسد. بعضي از خانواده‌هايي كه خانه بزرگ و مجللي دارند از 2دست ميز و صندلي استفاده مي‌كنند. اكثرا يك دست 6 يا8نفره در آشپزخانه قرار مي‌دهند و يك دست 12 يا 24 نفره براي پذيرايي از مهمان در اتاق پذيرايي با غذاخوري مي‌گذارند ولي خريداراني كه خانه‌هاي با متراژ متوسط روبه‌بالا دارند از 12 نفره‌ها استفاده مي‌كنند كه فعلا پرفروش‌ترين و زيباترين مدل‌هاي روز هستند. ابعاد اين سايز (12نفره) به علت استاندارد بودن آن بسيار مناسب پركردن خانه‌هاي بزرگ است. به علت خريد زياد اين مدل‌ها، توليدكنندگان هم بيشتر روي اين مدل تاكيد دارند و زرق‌وبرق اين سايزها را بيشتر مي‌كنند تا خريداران را راضي نگه دارند.

از يك تا 50 ميليون تومان

اگر در بازار پرس‌و‌جو كنيد، مي‌بينيد كه يكي از لوازمي كه قيمت آن حد ندارد، میز ناهار خوری است. قيمت اين اجناس از 40هزار تومان (2نفره) شروع شده و حتي تا 50ميليون تومان هم ادامه دارد. كمترين قيمت‌ها از جنس چوب راش و سفيد هستند كه زياد بادوام و مجلل نيستند ولي ميزهاي استاندارد و پرهوادار و معروف چوب‌هايي خوب با قيمت‌هايي مناسب دارند. اگر مي‌خواهيد بين 5/1 تا 3 ميليون تومان هزينه كنيد، مي‌توانيد از برندهاي معروف ايراني با جنس‌هاي بادوام و با اندازه‌هاي 6 تا 12 نفره خريداري كنيد.

اگر مبلغ براي شما مهم نيست و مي‌خواهيد از بهترين اجناس روز دنيا خريداري كنيد برندهاي wood Mode و Italy style را به شما پيشنهاد مي‌كنيم زيرا بهترين برندهاي اين اجناس با بهترين چوب‌ها هستند. يك دست ميز و صندلي معمولي و با اندازه 12 نفره از اين برندها حداقل 7ميليون تومان قيمت‌گذاري مي‌شود.

به پايه‌ها دقت كنيد

بعضي از میز ناهار خوری  كه هم كم‌قيمت و هم از برند برخوردار نيستند، خيلي ساده و بدون دقت ساخته مي‌شوند و بسيار راحت هم از بين مي‌روند. زيرا به‌جاي استفاده از دوخت چوب و ميخ‌هاي منظم از چسب چوب براي وصل‌كردن پايه‌ها به ميز استفاده مي‌كنند.  بهترين اجناس از ميخ و دوخت‌هاي فلزي ساخته شده و از پرس‌كاري‌هايي با درجه‌هاي دمايي بالا برخوردارند. باتوجه كردن به فاصله‌ پايه‌ها و سطح ميز مي‌توان متوجه شد كه آيا جنس از نوع درست ساخته شده يا خير. اگر فاصله پايه‌ها نابرابر و زياد بود، حتما درست ساخته نشده و پس از مدت كوتاهي استفاده از بين مي‌رود يا در بهترين حالت نياز به  تعمير دارد. پس توجه به نوع ساختار ميز و صندلي هم از مهم‌ترين نكات خريد يك ميز و صندلي خوب و بادوام به حساب مي‌آيد.

سبك و مدل‌ها

تفاوت سبك و مدل‌ها اين امكان را به خريدار مي‌دهد تا از بهترين‌ها باخبر باشد.  مدل‌هاي شيشه‌اي بسيار زيبا و درعين حال بسيار سنگين و پرخطر هستند. مدل‌هاي چوبــي از محبــوب‌ترين‌ها هستند. بعضي از اين اجناس حاشيه‌هاي كنده‌كاري شده دارنــد و معـرق‌كاري‌هايي با سبك‌هاي مختلف روي آن دارند. مدل‌هاي گرد و مدل‌هاي مستطيل هردو محبوبند ولي مدل‌هاي مستطيل شكل چون راحت‌تر با فضاي خالي منزل هماهنگ مي‌شوند پرهوادارتر هستند. مدل‌هاي گرد بيشتر سبك چوبي- شيشه‌اي دارند‌ به گونه‌اي كه يك لايه چوب و يك لايه شيشه روي آن قرار مي‌گيرد كه مي‌توان گفت زيبايي خاص خود را دارد.

بهترين چوب‌ها براي ميز شما

بهترين میز ناهار خوری از نظر جنس و زيبايي از چوب‌هايي ساخته مي‌شوند كه درخت آن فقط در آمريكاي جنوبي رشد مي‌كنند. چوب درخت بامبو و چوب درخت سياه (Black) از چوب‌هاي مرغوبي هستند كه براي اين اجناس خريداري مي‌شوند. چوب درخت سياه بسيار مقاوم در برابر آب، رطوبت، سرما و گرماست. براي مقاوم‌تر كردن اين چوب‌ها آ‌ن‌ها را هم در سرماي شديد و هم در گرماي شديد تست مي‌كنند. اين چوب‌ها مغز بسيار مستحكمي دارند و براي همين بسيار گران‌قيمت هستند. بيشتر اجناس گران‌قيمت و برندهاي محبوب از اين نوع چوب‌ها ساخته مي‌شوند اما چوب درخت گردو هم براي اين اجناس بسيار مناسب است و اكثرا خريداران سراغ اين نوع چوب‌ها مي‌روند.

یک متخصص ارگونومی در خصوص شرایط مناسب محیط کار برای افرادی که ساعت های طولانی با میز کامپیوتر کار می کنند و خصوصا کارمندان توضیحاتی داد.

وی خاطرنشان کرد: افرادی که ساعت های طولانی پشت میز کامپیوتر و صندلی می نشینند باید ارتفاع صندلی خود را به گونه ای تنظیم کنند که ران آن ها در راستای سطح زمین باشد و با زانو زاویه 90 تا 120 درجه بسازد.

به گفته این ارگونومیست پشتی صندلی نیز باید به گونه ای باشد که کمر فرد را حمایت کند و تکیه گاهی برای گودی کمر باشد.، زاویه مناسب بین محل نشستن و پشتی صندلی را نیز 110 درجه عنوان کرد که در این حالت ستون فقرات وضعیت طبیعی دارد.

وی تصریح کرد: صندلی ها باید دسته داشته باشند و دسته آن نیز بگونه ای باشد که وقتی دست فرد بر روی آن قرار می گیرد در همان ارتفاع بتواند به راحتی با موس و صفحه کلید کار کند و مجبور نباشد روی میز خم شود و یا شانه های خود را بالا ببرد.

ارتفاع صفحه کلید هم باید مناسب باشد، افزود: باید از قرار دادن بافت نرم دست بر لبه تیز میز خودداری شود، زیرا به مرور زمان باعث ایجاد بیماری گرفتگی کانال کارپال شده و گزگز، درد و بی حسی دست و مچ دست را به دنبال دارد.

این متخصص ارگونومی خاطرنشان کرد: فضای خالی بین زیر میز کامپیوتر  و صندلی نیز باید مناسب باشد، بگونه ای که وقتی فرد نشسته ران وی با لبه میز پنج تا 10 سانتی متر فاصله داشته باشد.

وی با اشاره به لزوم استفاده از زیر پایی برای افرادی که قد کوتاه دارند، افزود: این تیکه گاه که برای زیر پا استفاده می شود باید هفت تا 10 درجه به سمت عقب شیب داشته باشد و مانع از آویزان ماندن پاها شود.

ضیایی در خصوص اندازه موس هم یادآوری کرد: سایز موس باید با اندازه دست فرد متناسب باشد و بزرگ بودن موس موجب وارد شدن فشار به استخوان ها، اعصاب و ماهیچه های دست می شود.

به گفته ضیایی محل مناسب برای مانیتور هم شرایطی است که لبه مانیتور در راستای چشم کاربر باشد و فرد با چرخاندن 15 تا 20 درجه چشم بتواند مرکز مانیتور را مشاهده کند.

وی در خصوص وضعیت نور برای افرادی که ساعت طولانی با کامپیوتر کار می کنند هم ادامه داد: صفحه مانیتور باید با پنجره زاویه 90 درجه بسازد یعنی پشت سر و یا مقابل فردی که بامانتیور کار می کند، نباشد.

این ارگونومیست میز کامپیوتر تاکید کرد: افرادی که تایپ طولانی دارند باید برگه تایپ خود را درست کنار مانیتور قرار دهند تا از خم شدن سر و گردن خودداری شود.

مبل کلاسیک از تغییر شکل و تحول چهارپایه ها، نیمکت ها… و میزهای ساده حاصل شد و این تغییرات تدریجاً و در طول زمان حاصل شد و این تغییرات تدریجاً و در طول زمان حاصل شد زمان ساخت نخستین مبل های اولیه را، به علت عدم دستیابی به نام سازندگانشان دقیقاً نمی توان مشخص کرد.

بعد از قرن ۱۵ بود که اولین مبل هایی که شناسایی شده اند نام سازندگان و صنعتگران خود را به همراه داشته اند.

در قرن ۱۸ میلادی مبل کلاسیک حجیم و پر زینت، انعکاسی از معماری و اماکن مذهبی آن دوران بود، قطعات قطور و خشک و خشن به مدد کنده کاری های حجیم همراه با نصب قطعات فلزی گران قیمت و سنگ ها و چوب های کمیاب تزیین می شدند و این مخصوص دورانی است که هنوز مهارت های فنی و تکنولوژی ماشینی نتوانسته بود توان سازندگان را افزایش دهد.

در عصر رنسانس، مهارت های فنی فوق العاده موجب پیدایش کنده کاری های بسیار عالی و بدیع نخست در ایتالیا و بعدها در آلمان، اسپانیا، فرانسه و بالاخره انگلستان گردید و دقیقاً مبل های دوره رنسانس از خطوط معماری ساختمان ها پیروی می کردند.

سبک های آن دوره به نام سلاطین نام گذاری شده بودند که از آن میان مبل کلاسیک تئودور، الیزابت، ژاکوبی، ویلیام، ماری، ملکه آن و لوئی فرانسه را می توان نام برد. و در برخی دیگر از نام سازندگان خود مایه گرفته بودند که از آن میان مبل های چیپندل Chippendale، (هپل وایت) Hepple white، آدام (ADAM) و شراتون (Sheraton) معروف ترین آنان هستند.

از قرن ۱۸ میلادی به بعد مبل های سنتی گسترش پیدا کرد و ارزش خود را در دهه های بعدی نیز حفظ نمود و حتی امروزه بعد از چندین قرن هنوز از این سبک ها استفاده می شود.

به منظور هماهنگ شدن با معماری تحول یافته مبل کلاسیک نیز بتدریج نه تنها از طریق فرم و سبک بلکه از نوع مواد و چوب نیز تغییر یافت. چوب های مختلفی مثل بلوط، سرو، آبنوس، گردو، شاه بلوط بتدریج جایگزین چوب گردو و ماهاگونی شدند.

در اواخر قرن ۱۷ از چوب گردو و به میزان قابل ملاحظه ای در ساخت مبلمان استفاده می شد. تزئینات مبل کلاسیک در گذشته غالباً در تداخل با مفهوم کاربردی و استفاده و اتلاف وقت قرار می گرفت.

این امر هنرمندان سازنده را به سمتی سوق داد که بتوانند به صرف انرژی و وقت قرار می گرفت. این امر هنرمندان سازنده را به سمتی سوق داد که بتوانند با صرف انرژی و وقت کمتر، محصولاتی مقاوم و زیبا و حتی المقدور به صورت ماشینی خلق کنند و در واقع از مصالح به کار رفته حداکثر استفاده را به عمل آوردند.